งามพรรณ เวชชาชีวะ เป็นที่รู้จักในฐานะนักเขียนและนักแปลผู้ได้รับรางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (ซีไรต์) ประเภทนวนิยาย ประจำปี 2549 จากนวนิยายเรื่อง ความสุขของกะทิ เธอกลับมาพร้อมกับนวนิยายเล่มใหม่ในรอบหลายปี เมื่อฟ้ารอพบจันทร์ เป็นเรื่องราวของความสัมพันธ์และความรักของตัวละครอันเปรียบเสมือนดวงจันทร์แหว่งวิ่นไม่เต็มดวงที่ล้วนตามหาท้องฟ้าของตัวเองในทุกราตรี เมื่อฟ้ารอพบจันทร์ เป็นนวนิยายที่ดำเนินเรื่องเรียบง่าย ไม่หวือหวาหรือน่าตื่นเต้น ถูกเขียนด้วยภาษาที่เข้าใจง่าย ทำให้ผู้อ่านสามารถประติดประต่อเนื้อเรื่องได้ไม่ยาก อีกทั้งยังมีการบรรยายและการพรรณนาที่ลื่นไหล ทำให้ผู้อ่านเห็นภาพชัดเจน เนื้อเรื่องในหนังสือกล่าวถึงเรื่องราวชีวิตที่สะบักสะบอมบอบช้ำของ “แหวนพลอย” หลังจากถูกคนรักหักหลังจนใจร้าวราน จนกระทั่งชีวิตพัดพาเธอให้มาพบกับ “ปนัตถ์” ชายหนุ่มผู้มีหัวใจแหว่งวิ่นไม่ต่างกัน อย่างไรก็ตามปนัตถ์ไม่ใช่ท้องฟ้าที่เธอตามหา เขาเพียงแค่เป็นแสงนำทางให้เธอพบกับผืนฟ้าที่พร้อมจะโอบอุ้มเธอเท่านั้น โดยในช่วงแรกของหนังสือจะเน้นไปที่การถ่ายทอดอดีตอันช้ำรักของแหวนพลอยกับสามีเก่า ก่อนที่จะเข้าสู่การเปิดใจเรื่องความรักของปนัตถ์ เกิดการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ประสบการณ์ซึ่งกันและกัน โดยถ่ายทอดผ่านการเล่าเหตุการณ์ในอดีตสลับกับปัจจุบัน ทำให้ผู้อ่านได้เห็นถึงวิวัฒนาการของการก้าวผ่านความเจ็บปวดรวดร้าวในอดีตของตัวละครทั้งสอง และก่อเป็นมิตรภาพต่างวัยที่สวยงาม นอกจากจะกล่าวถึงความสัมพันธ์และความรักแล้ว ผู้เขียนยังถ่ายทอดความเห็นอกเห็นใจผ่านการเล่าเรื่องราวย้อนไปในยุคสมัยที่เกิดสงครามและมีการอพยพย้ายถิ่นฐานโดยตัวละครปนัตถ์ อีกด้วย “ผมคิดบ่อยๆ นะ ว่าพรมแดนประเทศเป็นเส้นสมมติ คนอยู่ที่ไหน ก็เป็นคน เป็นเพื่อนร่วมโลก เห็นเพื่อนลำบาก บ้านแตกสาแหรกขาด ช่วยเหลือได้ก็ต้องช่วย” เป็นอีกหนึ่งข้อความในนวนิยายที่ผู้อ่านรู้สึกอิ่มเอมใจ